residentialibus; sed ipsis potestas tantum est nominandi, cum muneribus in singulis casibus determinandis, delegatum qui etiam alius esse potest quam provicarius, de quo in can. 309.

Sed cum ex alia parte opportunum videatur Superiores Missionum auctoritate pollere sibi deligendi aliquem vicarium, qui practice eadem gaudeat iurisdictione quam ius canonicum Vicariis Generalibus tribuit, non exclusa habituali potestate exsecutioni mandandi rescripta pontificia atque utendi iisdem peculiaribus facultatibus quas haec S. C. Ordinariis locorum communicat, SS. D. N. Benedictus divina Prov. PP. XV, in audientia habita ab infrascripto Cardinali Praefecto S. C. de Propaganda Fide, die 6 novembris anni 1919, haec in bonum Missionum sua benignitate concessit: I. Sanavit nullitatem actuum iurisdictionis positorum ab illis missionariis qui forsan ut vere Vicarios Generales se gesserunt. II. Elargitus est Ordinariis Missionum potestatem nominandi Vicarium Delegatum, si eo indigeant, cui practice concessa sit omnis iurisdictio in spiritualibus et temporalibus, qua ex Codice I. C. uti potest Vicarius Generalis in diocesi.

Ex hac concessione, omnibus Superioribus Missionum facta, nunc tu poteris Vicarium Delegatum nominare, qui gaudeat omnibus facultatibus Vicario Generali tributis, ad normam can. 368, § 1o, 2o.

De numero autem et de officio Vicariorum Delegatorum in unaquaque Missione eadem valeant quae de Vicario Generali in Codice I. C. statuta sunt (can. 366 et seq.). Quae dum tibi communico, Deum precor ut te sospitem incolumenque servet.

Romae, die 8 decembris, 1919.

Addictissimus

G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus.
C. LAURENTI, Secretarius.

CARDINAL MERCIER IS NOMINATED PRESIDENT OF THE 'PIA UNIO CLERI' For All BELGIUM

(February 2, 1920)
DECRETUM

DESIDERATUS S. R. E. CARD. MERCIER, ARCHIEPISCOPUS MECHLINIENSIS, NOMINATUR PRAESES IN UNIVERSA REGIONE BELGICA PIAE UNIONIS CLERI PRO MISSIONIBUS.

Ut gravissimo officio, quod Ecclesiae incumbit praedicandi Evangelium per universum orbem, christifideles pro suis viribus validius cooperentur, nihil magis conferre potest quam eorum studium ad tam nobile opus, impensa atque adsidua sacerdotum cura, excitare atque fovere. Hunc in finem nuper orta est Unio cleri pro missionibus, quam Ssmus D. N. Benedictus Pp. XV, multis ditatam indulgentiis atque spiritualibus auctam privilegiis, per suas Litteras Encyclicas de fide propaganda modo datas, summopere commendavit, atque ut in omnibus diocesibus erigeretur se in votis habere significavit. Ut autem in nobilissima Belgarum natione, quae sacras missiones iamdudum apostolicis viris opibusque plurimum iuvit, praedicta Consociatio firmius stabiliatur

et vigeat, haec S. Congregatio Christiano Nomini Propagando, vigore facultatum sibi a Summo Pontifice tributarum, eiusdem Piae Unionis cleri pro missionibus Praesidem in universa Belgica regione per praesens Decretum nominat et constituit Emum Virum Cardinalem Desideratum Mercier, Archiepiscopum Mechliniensem, cum omnibus iuribus ac facultatibus tali muneri adnexis; cuius auctoritate et ductu nihil est dubitandum, quin studium erga sacras missiones in ea regione iam adeo fervens, vividius etiam ad catholicam fidem per orbem promovendam flammescat. Contrariis non obstantibus quibuscumque.

Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Propaganda Fide, die 2 februarii 1920.

L. S.

G. M. CARD. VAN ROSSUM, Praefectus.
C. LAURENTI, Secretarius.

DOUBTS REGARDING THE MASSES TO BE CELEBRATED ON CHRISTMAS DAY AND ON ALL SOULS' DAY IN CERTAIN CONTINGENCIES

(January 26, 1920)

SACRA CONGREGATIO RITUUM

ROMANA
DUBIA

CIRCA TRES MISSAS IN DIE NATIVITATIS

DOMINI ET COMMEMORATIONIS

OMNIUM FIDELIUM DEFUNCTORUM CELEBRANDAS.

A Sacra Rituum Congregatione sequentium dubiorum solutio expostulata est; nimirum :

1. 'An Sacerdos, qui ob debilitatem visus aliamve iustam causam ex Indulto Sedis Apostolicae celebrat aliquam ex Missis votivis aut Missam quotidianam Defunctorum, possit in die Commemorationis Omnium Fidelium Defunctorum ter Sacrum facere, eamdem Defunctorum Missam quotidianam repetendo ? '

2. An idem Sacerdos, qui pariter ex Apostolicae Sedis Indulto Missam Deiparae votivam aut aliam votivam celebrat, valeat in posterum die Nativitatis Domini eamdem prorsus Missam ter dicere?

Et Sacra eadem Congregatio, audito specialis Commissionis suffragio, omnibus perpensis, rescribendum censuit :

'Affirmative ad utramque quaestionem facto verbo cum Sanctissimo; de cetero rite servatis tum Constitutione Apostolica Incruentum altaris Sacrificium, 10 augusti 1915, tum Rubricis ac Decretis dies Nativitatis Domini et Commemorationis Omnium Fidelium Defunctorum respicientibus.'

Quam resolutionem, Sanctissimo Domino Nostro Benedicto Papa XV per infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationi Praefectum relatam, Sanctitas Sua ratam habuit et probavit, die 26 januarii, 1920. A. CARD. VIGO, Ep. Portuen. et S. Rufinae, S. R. C. Praefectus.

L. S.

ALEXANDER VERDE, Secretarius.

AN APOSTOLIC DELEGATION IS ESTABLISHED IN JAPAN, AND TO IT IS ALSO COMMITTED THE Care of Corea and THE ISLAND FORMOSA

(November 26, 1919)

IN IAPONICO IMPERIO APOSTOLICA DELEGATIO CONSTITUITUR EIDEMQUE ETIAM COREA ET INSULA FORMOSA COMMITTUNTUR.

BENEDICTUS PP. XV.

Ad perpetuam rei memoriam. Quae catholico nomini aeternaeque fidelium saluti bene, prospere ac feliciter eveniant, ea ut mature praestemus, Nos admonet supremi Apostolatus munus, quo in terris, licet immeriti, fungimur. Hoc ducti consilio, fidei catholicae incremento per universum terrarum orbem advigilamus et ad populos etiam longo disiunctos spatio oculos mentis Nostrae convertimus. Iam vero minime Nos latet fidem catholicam iam pridem in Iaponiam a divo Francisco Xaverio invectam illas illustrasse gentes, postea vero teterrimis obtenebratam calamitatibus diu delituisse, donec denuo, superiore saeculo, veluti nova felicioris aetatis aurora populis illis illuxit. Neque ignoramus anno MDCCCLXXXXI fel. rec. Decessorem Nostrum Leonem PP. XIII ut enascenti illi Ecclesiae robur adderet, ecclesiasticam in eodem Imperio hierarchiam excitasse, Metropolitana Sede in urbe Tokiensi, universae regionis principe, constituta. Nunc autem non sine magna laetitia comperimus, aliis ibi institutis Missionibus novisque eo missis Evangelii praeconibus, uberrimos in illis insulis catholicam religionem progressus obtinuisse, ideoque in eam mentem venimus christianum nomen in illis regionibus singulari Pontificiae voluntatis significatione firmare. Idcirco, collatis consiliis cum VV. FF. NN. S. R. E. Cardinalibus negotiis Propagandae Fidei praepositis, ut, novo supposito robore atque impulsu submotisque quae forte obstent difficultatibus, amplioribus vigeat religio incrementis, pariterque ut benevolam propensionem Nostram erga Iaponiae nobilissimam gentem testemur luculenter, Motu proprio atque ex certa scientia et matura deliberatione Nostris deque Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, praesentium vi constituimus, ut Apostolica Delegatio in Iaponico Imperio habeatur, huiusque vigilantiae et curis, praeter Iaponicam regionem universam, Coream etiam Formosamque insulam committimus. Decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces semper exstare ac permanere, suosque plenos atque integros effectus sortiri atque obtinere, illisque ad quos pertinent, sive pertinere poterunt, nunc et in posterum plene suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum, irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter vel ignoranter contigerit attentari. Non obstantibus contrariis quibuscumque.

Datum Romae apud sanctum Petrum sub annulo Piscatoris, die XXVI novembris мCмXIX, Pontificatus Nostri anno sexto.

P. CARD. GASPARRI, a Secretis Status.

DECREE FOR THE BEATIFICATION AND CANONIZAtion of THE SERVANT OF GOD, JOACHima de vedruna de mas, FOUNDRESS OF THE INSTITUTE OF THE CARMELITE SISTERS OF CHARITY

(January 14, 1920)

SACRA CONGREGATIO RITUUM

VICEN. SEU BARCINONEN.

BEATIFICATIONIS ET CANONIZATIONIS SERVAE DEI IOACHIMAE DE VEDRUNA DE MAS, VIDUAE, FUNDATRICIS INSTITUTI SORORUM A CARITATE.

Barcinonis in parochia Sanctae Mariae del Pino, a genitoribus Laurentio de Vedruna de Mas et Teresia Vidal, pietate non minus quam nobilitate praestantibus, die 16 aprilis 1783, ortum duxit, eodemque die lustralibus aquis abluta est, imposito nomine, Ioachima inter sorores minima. Iuxta morem familiae, prima institutionis elementa domi accepit, curisque parentum ipsa, peculiaribus animi dotibus ornata, prae ceteris natis, respondisse fertur. Humilis, pia, obediens, laboribus studiisque addicta et coram Deo iugiter ambulans, sororibus ac familiaribus domesticae vitae exemplum praeferebat. Ad sacram Synaxim primitus admissa, ab illo caelesti pabulo vocationis religiosae sensus hausit et fovit. Propositum tamen ingrediendi Carmelitidum monasterium, prouti optaverat, ob teneram adhuc aetatem exsequi non potuit, illudque differre coacta est. Interim, velut apis industria mellisque opifex, meditatione, oratione, lectione spirituali ac sacramentorum perceptione fructus ferebat salutares. Temporis progressu, ita Deo disponente, puella, decem et septem annos agens, patris monitis et confessarii consiliis coniugium suadentium, se docilem praebuit, atque in ipsa parochiali ecclesia Sanctae Mariae del Pino, die 24 martii anno 1799, rite nupsit optimo ac nobili viro Theodoro de Mas, e Vicensi urbe. Benedictio Dei descendit super coniugio, fidelitatis, pacis, prolisque foecundo, etiam per civilem et catholicam filiorum utriusque sexus educationem. Duae enim ex puellis, in religiosa domo ad institutionem concreditae, maior Valbonae, minor Petralbae, dein, gestiente prae gaudio matre, inter sodales cooptatae in respectivo monasterio, virtutis et sanctitatis fama inclaruerunt. Sexdecim post annos, orbata viro pie defuncto, die 4 martii anno 1816, Ioachima sola sustinuit multiplicis prolis onus, licet, coniugali vinculo soluta, ad perfectiorem et claustralem vitam ineundam se magis inclinatam agnosceret. Unde in locum Manso Escorial, prope Vicensem urbem, una cum filiis, se recepit, maternis officiis sedulam operam impendens. Eo tempore, pacis sequestra, summa patientia et suavi fortitudine concordiam obtinuit inter affines circa bona demortui viri sui. Insimul, ad caritatis opera peragenda, valetudinarium eiusdem civitatis adibat atque aegrotis ibi degentibus, veluti ancilla, demisse inserviebat. Quum vero filiorum bono iam plene providisset, antiquum propositum de vita religiosa amplectenda studiose recogitavit, simulque in animo habuit condere institutum piarum foeminarum pro puellis egenis et ob dotis defectum impeditis

ad statum religiosum profitendum, necnon pro aegrotis pauperibus ac derelictis quibus salutare atque opportunum auxilium afferretur. Itaque ad hunc finem, praehabito tum Episcopi Vicensis tum probati viri Stephani de Olot, sacerdotis ex Ordine Capuccinorum, consilio et consensu, die 6 ianuarii anni 1826, Ioachima vota religiosa emisit coram eodem Episcopo et, die 26 februarii ipsius anni, novem pauperes piasque mulieres ad vitam religiosam secum suscipiendam adduxit, assignata aede Escorial, ubi eius vir obierat, extra muros Vicensis civitatis, quam paulo post mutavit in alteram magis aptam et conductam intra ipsam urbem, ut facilius liberiusque pueros et puellas erudire atque infirmos pauperes, sive in domibus sive in nosocomiis, iuvare posset una cum sodalibus. Instituto cui nomen Congregatio Sororum Carmelitarum a Caritate, ab Ordinario loci approbato, traditae sunt regulae a praelaudato religioso conscriptae. Quae quidem regulae tam ab Episcopo Vicensi quam ab aliis Praesulibus, nempe Barcinonensi, Gerundensi ac Terulensi, approbatae, decurrente anno 1880 Apostolica confirmatione sancitae sunt. Sodales, pluribus in domibus iam constitutae, tria simplicia religionis vota, perpetua tamen, nuncupant. Quae in singulis domibus degunt, praesidi subsunt, omnes vero Generali Antistitae plenam obedientiam profitentur. Dei Famula fundatrix et Instituto regendo praeposita totis viribus temporali et spirituali eius incremento prospexit, speciatim per selectas Superiores locales et per personalem domorum visitationem. Inter pietatis opera valde commendabat sororibus, ut nunquam cubitum irent, quin antea conscientiam diligenter excuterent et augustissimum Eucharistiae sacramentum devotissime inviserent. Exorto et furente in Hispania bello civili, Ioachima cum sodalibus Galliam petere debuit, plerisque insidiis, molestiis et periculis in itinere animo constanti et caelesti ope superatis. Quum Perpinianum pervenissent omnes incolumes, pia muliere auxiliante, domum habitationis invenerunt, ibique sive laborando sive aegrotis adiuvandis tempus traduxerunt, praeeunte Ioachima, quae sodalibus verbo et exemplo fidem et fiduciam in Deum animose infundebat. Extincto hispanico bello et republica in pace composita, Institutum sororum e tertio Ordine Carmelitarum a Caritate, vivente adhuc fundatrice et praesertim post eius obitum adeo floruit per observantiam regularem, pietatis et caritatis opera, et catholico-socialem iuventutis educationem, hodiernis etiam temporibus recte consonam, ut domo principe Vici bene fundata, in aliis civitatibus et provinciis Hispaniae, uti Matritensi, Barcinonensi, Hispalensi, Valentina fuerit propagatum; ducentae enim domus et mille ac septingentae sodales et ultra adnumerantur, atque aliarum domorum erectiones expostulantur. Verum Ioachima, assiduo labore et morbo, quo ante fuerat correpta, debilitata, imminentem e vita discessum persentiens, omnibus morientium sacramentis devotissime susceptis, die 28 augusti anno 1854, in domo a caritate, Barcinone, indica lue in ea civitate grassante, unum et septuaginta annos agens, bonisque operibus dives migravit ad Dominum. Quivis ordo civium ad corpus expositum invisendum confluxit, aestimationis et venerationis sensus palam ostendens; donec, solemni funere rite peracto, ipsum corpus in sepulcreto Barcinonensi depositum