Images de page
PDF
ePub

causarum delegati, possint sacerdotibus sive saecularibus sive religiosis delegare iurisdictionem ad confessiones recipiendas, aut saltem iisdem iam approbatis iurisdictionem extendere ultra fines loci vel personarum, intra quos ad normam can. 878, § 1, fuerit circumscripta ; an ad id egeant speciali facultate seu mandato Ordinarii loci.

Resp. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam.

Can. 395, § 1.-4. An vi canonis 395, § 1, Episcopus teneatur proquotidianis distributionibus, tam in Cathedralibus quam in Collegiatis, tertiam partem fructuum separare, etiam si in dictis ecclesiis distributiones. chorales, quamvis tenues, originem repetant ex privilegio apostolico. Resp. Affirmative.

Can. 396, § 2.-5. An optio, de qua in canone 396, § 2, censeatur prohibita, etiam ubi viget ex speciali indulto apostolico.

Resp. Affirmative.

Can. 422, § 2.-6. Utrum Canonici iubilati sint exempti a servitio altaris pro sua vice praestando, non obstante contraria consuetudine. Resp. Affirmative.

Can. 542.-7. Utrum verba qui sectae acatholicae adhaeserunt canonis 542 sint intelligenda de iis, qui Dei gratia moti ex haeresi vel schismate, in quibus nati sunt, ad Ecclesiam pervenerint; an potius de iis qui a fide defecerunt et sectae acatholicae adhaeserunt.

Resp. Negative ad primam partem, affirmative ad secundam.

Cann. 567, § 1, et 578, n. 1.-8. Utrum, ad normam canonis 567, § 1, et canonis 578, n. 1, novitii et professi a votis temporaneis, si morte praeveniantur, ad eadem ac professi a votis sollemnibus, aut professi a votis simplicibus perpetuis, suffragia ius habeant, etiamsi aliter ferant constitutiones antea approbatae a S. Sede.

Resp. Affirmative et ad mentem.

Mens est: Ordines et Congregationes religiosae possunt congrua eademque suffragia pro omnibus novitiis, temporanee professis et professis a votis sollemnibus aut professis a votis simplicibus perpetuis, praescribere in suis constitutionibus emendandis et pro approbatione exhibendis ad S. C. Religiosorum, ad normam eiusdem S. Congregationis Decretum diei 26 iunii 1918.

saltem explicite sub tit. XVI, lib. II, Codicis, de Personis, infrascriptus Procurator Generalis Ordinis FF. Min. Capuccinorum humiliter quaerit.

Utrum praedicti Regulares, votis tantum simplicibus sed perpetuis obstricti, dimitti deinceps possunt, sicut olim, vi decr. Sanctissimus S. Cong. super st. Reg., 12 iun. 1858, n. IV. respect. Inter reliquas, S. C. de Relig., 1 ian. 1911, n. VIII; vel, si agatur de Monialibus, ad normam decreti Perpensis S. Congr. Episc. et Regul. 3 maii. 1902, n. XII, ita ut, data dimissione, ab omni vinculo dictorum votorum et obligatione liberi fiant;

vel utrum etiam quoad eosdem professos servare licebit modum dimissionis qui, sub cap. I, tit. XVI, lib. II, Codicis, servandus praescribitur circa Religiosos qui vota temporaria nuncuparunt;

et, quatenus affirmative ad hanc secundam partem, quaeritur utrum Religiosus (regularis sive monialis), hoc modo dimissus, ipso facto solutus habendus sit ab omnibus votis religiosis, uti de dimissis professis votorum temporariorum statuitur in can. 648.'

Can. 569, §1.-9. Num verba nisi constitutiones aliud ferant canonis 569, § 1, ad vocem libere referantur, ita ut liceat per constitutiones determinare in quem finem de usu et usufructu a novitiis sit statuendum.

Resp. Constitutiones ante promulgationem Codicis approbatae servandae sunt sive novitiis adimant ius disponendi de usu et usufructu suorum bonorum, sive hoc ius limitent, seu praefiniant.

Can. 621, § 1.-10. Utrum canon 621, § 1, intelligendus sit tantum de religiosis mendicantibus strictu sensu dictis; an etiam de illis, qui latiori sensu tales appellantur, uti sunt Fratres Ordinis Praedicatorum. Et quatenus affirmative ad primam partem :

An dicti mendicantes indigeant Ordinarii licentia, si velint stipem petere in dioecesi pro aedificatione, ornatu, etc., suarum ecclesiarum. Resp. Affirmative ad primam partem, negative ad secundam ; quod vero attinet ad licentiam ab Ordinario obtinendam provisum in cit. can. 621, § 1.

Cann. 756 et 98.-11. Utrum qui ad preces parentum, contra praescriptum canonis 756, a ritus alieni ministro baptizati sunt, pertineant ad ritum in quo sunt baptizati, vel ad ritum in quo, iuxta praescriptum canonis 756, baptizari debuissent.

Resp. Prout casus exponitur, negative ad 1m partem, affirmative ad 2m.

Can. 822, § 4.-12. Utrum facultas celebrandi Missam in domo privata sit ab Ordinario, ad normam canonis 822, § 4, interpretanda restrictive. Resp. Affirmative.

Can. 987.-13. Utrum, ad normam can. 987, impeditis adnumerandus sit is, cuius pater vel mater tantum est acatholicus, alter parens catholicus. Et, quatenus affirmative, an etiam eo in casu, quo matrimonium mixtum datis cautionibus cum dispensatione in hoc vetito contractum fuit.

Resp. Affirmative in omnibus.

Can. 1205, § 2.-14. An sepultura fidelium, quae locum obtinet in ecclesia subterranea, censenda sit facta in ecclesia in sensu canonis 1205, § 2.

Resp. Affirmative, si agatur de ecclesia subterranea, quae sit vere et proprie ecclesia, divino cultui addicta.

Can. 1215.-15. Utrum periculum offensionis, vulgo malumore, ex parte fidelium et cleri sit, ad normam canonis 1215, gravis causa, quae excuset a transferendis cadaveribus fidelium e loco in quo reperiuntur, ad ecclesiam ubi funus persolvatur.

Resp. Negative, et consuetudinem non transferendi cadavera fidelium, antequam tumulentur, e loco in quo reperiuntur in ecclesiam esse reprobandam.

Cann. 1355, 1356, 1441.—16. An in collatione paroeciarum non reservatarum possit Episcopus imponere pro una vice tantum moderatam taxam favore Seminarii, etiam si paroecia de qua, obnoxia sit tributo huic Instituto solvendo.

Resp. Recurrendum esse in singulis casibus ad S. Congregationes competentes.

Can. 1990.-17. Utrum Ordinarius, praetermissis iuris sollemnitatibus in Constitutione Apostolica Dei miseratione requisitis, matrimonium possit declarare nullum cum interventu tamen defensoris vinculi matrimonialis, quin opus sit secunda sententia, hisce in casibus, nempe.

(1) Si duo catholici, in loco certe antehac obnoxio cap. Tametsi Conc. Tridentini, vel post Decretum Ne temere, matrimonium civile tantum inierunt, omisso ritu ecclesiastico, et, obtento civili divortio, novum in Ecclesia inire student matrimonium vel novum matrimonium, civiliter initum, in foro Ecclesiae convalidare.

(2) Aut catholica pars, quae cum acatholica, spretis Ecclesiae legibus, in templo sectae protestanticae (in loco certe antehac obnoxio cap. Tametsi Conc. Tridentini, et ubi Benedictina declaratio extensa non est, vel post Decretum Ne temere) matrimonium contraxit, obtento civili divortio, in facie Ecclesiae novum matrimonium cum catholico consorte inire vult. (3) Aut apostate a fide catholica, qui in apostasia civiliter vel ritu alieno se iunxerunt, obtento civili divortio, poenitentes ad Ecclesiam redire et cum parte catholica alteras nuptias in Ecclesia celebrare desiderant.

Resp. Casus supra memorati nullum iudicialem processum requirunt aut interventum defensoris vinculi, sed resolvendi sunt ab Ordinario ipso, vel a Parocho, consulto Ordinario, in praevia investigatione ad matrimonii celebrationem, de qua in can. 1019 et seqq.

Romae, 16 octobris, 1919.

PETRUS CARD. GASPARRI, Praeses.
ALOISIUS SINCERO, Secretarius.

INDULT REGARDING FAST AND ABSTINENCE IN LATIN AMERICA AND THE PHILIPPINES

(November 10, 1919)

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONCILII

INDULTUM DE ABSTINENTIA ET IEIUNIO PRO AMERICA LATINA ET INSULIS PHILIPPINIS

Plures ex America Latina Sacrorum Antistites nuper ab Apostolica Sede suppliciter expostularunt ut iisdem perdurantibus causis benigne renovaretur indultum circa abstinentiam et ieiunium die 1 ianuarii 1910 pro America Latina et Insulis Philippinis ad decennium concessum. Quum hae preces in generali conventu diei 8 novembris 1919 ad trutinam revocatae fuerint, Emi Patres huius S. Congregationis Concilii memoratum indultum pro America Latina et Insulis Philippinis ad aliud decennium quidem prorogandum, sed, quo magis congrueret novi Codicis iuris canonici hac in re praescriptis, prout sequitur moderandum censuerunt. Quapropter statuerunt ut:

(1) Ieiunium sine abstinentia servetur: feria VI Quatuor temporum in Adventu, feriis IV Quadragesimae et feria V Maioris Hebdomadae;

(2) ieiunium et abstinentia: feria IV Cinerum et feriis VI Quadragesimae ; (3) abstinentia sine ieiunio: in Vigiliis : (a) Nativitatis Domini, (b) Pentecostes, (c) Assumptionis B. M. Virginis, (d) Apostolorum Petri et Pauli vel Omnium Sanctorum ; (4) in reliquis vero servetur forma praecedentis Indulti, firmo etiam, quoad abstinentiam et ieiunium, privilegio Nigritis et Indis Americae Latinae concesso a Leone XIII Constitutione Trans Oceanum, die 18 aprilis 1897.

Quam resolutionem in audientia subsequentis diei a subscripto Secretario relatam, SSñus D. N. Benedictus PP. XV ratam habere et confirmare dignatus est, eamque publici iuris fieri mandavit, contrariis non obstantibus quibusvis.

Datum Romae, ex Secretaria eiusdem S. Congregationis Concilii, die 10 novembris 1919.

D. CARD. SBARRETTI, Praefectus.
I. MORI, Secretarius.

THE NEW PARISIAN TEMPLE ERECTED IN MONTMARTRE AND
DEDICATED TO THE SACRED HEART, RECEIVES THE TITLE
OF A MINOR BASILICA AND IS GRANTED PRIVILEGES
(September 27, 1919)

TEMPLUM PARISIENSE VOTI NATIONALIS,' SACRATISSIMO IESU CORDI
DICATUM, BASILICAE MINORIS TITULO AC PRIVILEGIIS DONATUR.

BENEDICTUS PP. XV.

Ad perpetuam rei memoriam.-Parisiis, in Monte qui dicitur Mertyrum, eo quod sanctus Dionysius, illius civitatis episcopus, cum sociis. sancto Rustico presbytero, sancto Eleutherio diacono aliisque pluribus, ibidem, sub Domitiano Caesare, sanguinem suum fudit pro Christo, hodie intuentium admirationem sibi conciliat nova ecclesia in honorem sacratissimi Cordis Iesu exstructa et communiter Voti nationalis nuncupata, ex voto qucd anno MDCCCLXX, urbe obsidione cincta, nonnulli pii fideles, pro liberatione et salute patriae, voverant. Qued votum ut ad effectum deduceretur, venerabilibus Fratribus Galliae Episcopis adprobantibus, institutum et per totam Galliam propagatum est Sodalitium vulgo Sainte Ligue du Vou national au Sacré Cœur de Jésus, cuius sodales et piis precibus et frequenti Corporis Christi sumptione iram divinam placare et meritas noxarum poenas avertere nitebantur. Cui operi fel. rec. Decessor Noster Pius PP. IX, Litteris Apostolicis ad praesidem Leonem Cornudet, die XXXI mensis iulii anni MDCCCLXXII datis, benedixit et sequenti anno MDCCCLXXIII haud mediocrem pecuniae vim benigne contulit. Deinde piam illam unionem, quae sibi ecclesiae sub titulo sacratissimi Cordis Iesu aedificationem proposuerat, in Archiconfraternitatem evexerunt et pluribus indulgentiis et privilegiis auxerunt fel. rec. Decessores Nostri Litteris Apostolicis diebus xx mensis februarii, vi mensis martii, XI mensis septembris anni MDCCCLXXVII et die IV mensis martii anni MDCCCLXXIX Piscatoris annulo obsignatis. Cum autem fideles e Gallia Romanorum Pontificum, Praesulum suorum et piorum laicorum quos memoravimus, optatis egregie respondissent, eo vel magis quod

6

duabus legibus decretum erat eiusmodi opus ad utilitatem publicam pertinere, deliberatum est piacularis templi aedificationem inchoare secundum formam ab architecto Abadie, anno MDCCCLXXIV, delineatam et a curatoribus' Voti nationalis' approbatam. Atque anno MDCCCLXXV, altero saeculo exeunte ex quo Dominus Noster Iesus Christus Cor suum beatae Mariae Alacoque conspiciendum dedit, mense iunio, Ioannes Hyppolitus S. R. E. presbyter cardinalis Guibert, archiepiscopus Parisiensis, adstante, cum Nuntio Apostolico apud Rempublicam Gallicam ac pluribus Archiepiscopis atque Episcopis, ingenti cleri populique multitudine, solemni ritu solvens votum anno MDCCCLXX conceptum a populo cum bellum in Germanos saeviret,' demisit lapidem fundamenti novi aedificii sacratissimo Cordi Iesu dicati. Interea, donec praefata ecclesia perficeretur, oratorium publicum eo ipso loco exstructum est et curis commissum Congregationi Oblatorum Mariae Immaculatae, qui, pietatem peregrinorum foventes, sacris ibidem muniis assidue multos annos functi sunt; quod quidem ad sacellum fideles non modo ex Parisiensi dioecesi, sed etiam ex variis provinciis Galliarum atque ex regionibus exteris frequentissimi confluebant. Progressu temporis, ob laboriosum murorum opus, Castri Nantonis lapidibus confectum, tam lente aedificium crevit, ut anno tantummodo MDCCCLXXXI, die xxi mensis aprilis, idem Archiepiscopus Parisiensis in prima ecclesiae inferioris seu cryptae cella absoluta atque sancto Martino Turonensi dicata, Sacrum peragere potuerit. Deinde, die XIX mensis novembris anni MDCCCLXXXVI Benedictus Maria cardinalis Langénieux, archiepiscopus Rhemensis, adstantibus sibi omnibus, quotquot ad sacram aedem convenerant, Praesulibus ac presbyteris atque populo confertissimo, solemniter duas apsides lustravit; et anno MDCCCXL, die XIII iunii, festivitas sacratissimi Cordis Iesu in ala magna aedis superioris tandem celebrata est. Praecedenti vero anno MDCCCLXXXIX. frons praecipua templi istius inaugurata fuerat, conspicua forma, anagliphis statuisque mirabilis, quae, Parisios spectans, inscriptum refert titulum Sacratissimo Cordi Iesu Christi Gallia poenitens et devota. Octoginta tribus altis columnis structilibus fundata innixaque sacrae aedis magnifica moles, antiqua artis christianae romanicae-byzantinae lineamentis speciosa, ex duabus nunc ecclesiis superpositis constat. Princeps tholus e medio tecto sublime tollitur; prope apsides turris celsissima exsurgit, unde suos edit concentus aes totius Galliae multo maximum, quod clerus, proceres populusque Sabaudiae, praeeunte Archiepiscopo Camberiensi cum Episcopis Provinciae, coacta stipe, dono dederunt cum quinquagesimum sacerdotii sui natalem fel. rec. Decessor Noster Leo XIII ageret. Ambae vero ecclesiae, superior et inferior, quae per plures scalas inter se communicant, non modo amplitudine atque altarium et sacrae supellectilis copia, sed mirificae artis praestantia excellunt; pariterque stemmatibus nominibusque cuiusque eorum gentis ornantur, qui, erga sacratissimum Cor Iesu pietate incensi, largam in erigendum templum stipem contulerunt. Quod ut exstrueretur et perficeretur, plus tricies mille millia librarum impensa sunt; atque ingens haec pecuniae summa ita munusculis ex omni parte Galliarum congesta est, ut aemulatione inter se omnes certaverint Galliae tum dioeceses, tum familiae

« PrécédentContinuer »