3 ΕΡΙΤΑPHIUM DAMONIS. ARGUMENTUM. Thyrfis & Damon ejufdem viciniæ Paftores, eadem ftudia fequuti à pueritia, amici erant ut qui plurimum. Thyrfis animi caufâ profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, & rem ita efse comperiens, fe, fuamque folitudinem, hoc carmine deplorat. Damonis autem fub perfonâ bic intelligitur Carolus Deodatus, ex urbe Hetruriæ Luca Paterno genere oriundus, cætera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimisque cæteris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius. H Imerides nymphæ (nam vos & Daphnin & Hylan, Et plorata diu meministis fata Bionis) Dicite Sicelicum Thamesina per oppida carmen: Quas mifer effudit voces, quæ murmura Thyrsis, Et quibus affiduis exercuit antra querelis, Fluminaque, fontesque vagos, nemorumque receffus, Dum fibi præreptum queritur Damona, neque altam Luctibus exemit noctem loca sola pererrans, Et jam bis viridi surgebat culmus aristâ, Et totidem flavas numerabant horrea messes, Ex quo fumma dies tulerat Damona fub umbras Nec dum aderat Thyrfis; paftorem scilicet illum Dulcis Amor Musæ Thuscâ retinebat in urbe. Alt ubi mens expleta domum, pecorisque relicti Cura vocat, fimul assueta seditque fub ulmo, Tum vero amiffum tum denique sentit amicum, Cœpit & immenfum fic exonerare dolorem. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm fibilat igni Molle pyrum, & nucibus ftrepitat focus, at malus auster Mifcet cuncta foris, & defuper intonat ulmo. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Aut æstate, dies medio dum vertitur axe, Cum Pan æsculeâ fomnum capit abditus umbrâ, Et repetunt sub aquis fibi nota sedilia nymphæ. Paftoresque latent, stertit sub sepe colonus, Quis Quis mihi blanditiasque tuas, quis tum mihi risus, Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. At jam folus agros, jam pafcua folus oberro, Sicubi ramofæ densantur vallibus umbræ, Hic ferum expecto, fupra caput imber & Eurus Trifte fonant, fractæque agitata crepuscula filvæ. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, & ipfa fitu seges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit & uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Mærent, inque fuum convertunt ora magistrum. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityros ad corylos vocat, Alphefibœus ad ornos, Ad falices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas: Hîc gelidi fontes, hic illita gramina mufco, Hîc Zephyri, hîc placidas interftrepit arbutus undas; Ifta canunt furdo, frutices ego nactus abibam. Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni. Mopsus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat (Et callebat avium linguas, & fydera Mopfus) Thyrfi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bills Aut te perdit amor, aut te malè fascinat aftrum, Saturni gravi fæpe fuit pastoribus aftrum, Intimaque obliquo figit præcordia plumbo. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, & quid te Thyrsi futurum eft? Quid tibi vis? aiunt; non hæc folet esse juventæ Nubila frons, occulique truces, vultusque severi: Illa choros, lususque leves, & femper amorem Jure petit: bis ille misfer qui ferus amavit. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, & filia Baucidis Aegle Docta modos, citharæque sciens, fed perdita fastu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditiæ, nil me solantia verba, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamque etiam vestri nunquam meminisse pigebit, Paftores Thusci, Musis operata juventus, Hic Charis atque Lepos, & Thuscus tu quoque Damon, Anti |