Images de page
PDF
ePub

death of King William III, is gratifying compensation for his responsibleness in the production of certain volumes drawn from 'authorities' now known to be very unreliable indeed; not that the inevitable inaccuracies to be met with in either of these books led to any exaggeration of our zealous Missionaries' enduring trials.1

JAMES P. RUSHE, O.D.C.

1 In this connexion it is curious to find that the late Cardinal Moran has: 'In the month of August, 1620, Father Nicolaus a Sancto Patricio, a Carmelite, was appointed Vicar-apostolic of Elphin, which office he seems to have retained till 1625; the Brief of his appointment being preserved in the Archiv. Secret. Brevium, Rome.' (L. E. RECORD, First Series, vol. ii. p. 155; and Spicilegium Ossoriense, i. p. 128.) Whereas, elsewhere, we read in a Petition-signed and sealed, and dated the 31st August, 1624-in favour of Malachy O'Queely for nomination to the See of Killaloe: 'Fr. Nicholas de Sto. Patritio, Prior Provincialis Ordinis Eremitarum S. P. Augustini S.T.D. et Vicarius Apostolicus Elphinensis Dioecesis.' (Hist. MSS. Commission Report on the Franciscan Manuscripts, p. 77; and cf. Article I. of the present series in the I. E. RECORD for August, 1915, Fifth Series, Vol. vi.)

DOCUMENTS

DECREE REGARDING THE SOLEMN CANONIZATION OF BLESSED GABRIEL OF THE CONGREGATION OF THE PASSION, OF BLESSED Mary AlaCOQUE, AND BLESSED JOAN OF ARC

(March 8, 1920)
DECRETUM

PRO SOLEMNI CANONIZATIONE BEATORUM GABRIELIS A VIRGINE PERDOLENTE, MARGARITAE MARIAE ALACOQUE ET IOANNAE DE arc.

Omnibus feliciter expletis, quae iuxta sacros canones praemitti praescripta sunt, ut beati Servi Dei Gabriel a Virgine perdolente, clericus professus Congregationis Passionis, Margarita Maria Alacoque et Ioanna de Arc, Virgines, in Sanctorum albo recenseantur; Ssmus D. N. Benedictus Pp. XV, in huius diei Consistorio, proximam festivitatem Ascensionis D. N. I. C., die XIII mensis maii, pro solemni Canonizatione beatorum Gabrielis a Virgine perdolente et Margaritae Mariae Alacoque assignavit, dominicam vero sequentem pro Ioanna de Arc. Insuper nonnullos ante dies, hoc est VII maii, novum Consistorium fieri decrevit in quo sententiam Episcoporum in re tanti momenti exquirat. Et ad hunc finem praescribit ut omnes Antistites, qui sunt intra centesimum ab Urbe lapidem, si possint, Romam petant et praefatis Canonizationis solemniis adsistant, etiamque, nisi grave aliquid obstet, Consistorio diei VII maii intersint, votum suum edituri. Ceteros Italiae et proximarum regionum Archiepiscopos et Episcopos, ut romanum iter ad eundem finem aggrediantur, peramanter invitat. Remotiores vero de hac tam iucunda at extraordinaria solemnitate certiores reddit. Ne autem frequentibus ad Urbem itineribus nimium graventur Episcopi, Sanctitas Sua benigne indulget ut, qui hac occasione Romam advenerint et memoratis solemniis interfuerint, eximantur ab obligatione visitandi sacra Limina prima proxima vice.

Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 8 martii 1920.

L. S.

C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius.
V. SARDI, Archiep. Caesarien., Adsessor.

MONITUM

CAEREMONIARUM PRAEFECTI

Rmi Archiepiscopi et Episcopi qui, iuxta adnexum S. Congregationis Consistorialis convocationis decretum, Romae sacris canonizationum

Solemniis Praefecto (Piazza Capranica, 98 Roma-20) per epistolam significent quo circiter die venturi sint, ut Praesulum numerus opportune cognoscatur, et ipsi schedulas, intimationes, nec non a Ss. Rituum Congregatione canonizandorum acta, pro Consistorio tempestive accipere possint.

Ne vero Apostolici cursores in schedularum distributione ancipites haereant de Episcoporum domiciliis, oportet ut ipsi Archiepiscopi et Episcopi in scriptis eumdem Caeremoniarum Praefectum de suo quisque domicilio certiorem faciant.

Iidem Antistites secum deferent vestes praelatitias laneas violaceas, cum mantelleto pariter laneo violacei coloris, biretum, rocchetum, pluviale simplex ex lamina argentea, sin minus ex serico damasceno albo, amictum, mitram ex linea tela alba, et cappam laneam violaceam pro Consistorio; quibus vero cappae praesto non sint, ex benignitate Sanctissimi Domine nostri Papae, ad Consistorium fas erit accedere indutos mantelleto supra rocchetum.

Antistites autem, Cardinalitia dignitate praefulgentes, praeter vestes et cappas cardinalitias tam rubei quam violacei coloris, pro Solemniis canonizationum habebunt calceos rubeos, amictum, planetam albam opere phrygio aureo distinctam, mitram serico-damascenam cum vimpa at superpelliceo pro capellano caudatario, qui induet vestem sericam violaceam cum crocea lanea violacei pariter coloris.

Praesules ad Ordines vel Congregationes religiosas pertinentes quoad rocchetum et qualitatem ac colorem vestium, consuetum morem servabunt. A die 1a maii e cappis Emorum at Rmorum S. R. E. Cardinalium, Episcoporum et officialium Curiae tollentur pelles ermellineae, et Cardinales ac Antistites aliique de capella, domo vel familia Pontificis, ad Ordines vel religiosas Congregationes non pertinentes, vestes sericas induent.

DE MANDATO SSMI D. N. Papae.

Romae, die 8 martii 1920.

L. S.

CAROLUS RESPIGHI,
Protonot. Ap., Caerem. Praefectus.

DOUBT REGARDING THE INTERPRETATION OF A CANON OF THE CODE REGULATING THE OBLIGATION OF CHORAL SERVICE IN THE CASE OF CERTAIN MEMBERS OF THE CATHEDRAL CHAPTER

(February 14, 1920)

SACRA CONGREGATIO CONCILII

BOIANEN.

SERVITII CHORALIS

Die 14 februarii 1920

QUAESTIO.-Pontificia Commissio ad Codicis canones authentice interpretandos nuper ad hanc S. Congragationem solvendum remisit dubium, a canonico theologo ecclesiae cathedralis Boianensis de sui

Episcopi consensu propositum, cuius tenor hic erat: Il canone 416 del Codice di diritto canonico stabilisce: In statutis capitularibus iusta designetur norma, ad quam canonici et beneficiarii in servitio altaris fungantur per turnum tum officio celebrantis tum etiam ministerio diaconi et subdiaconi, exclusis tamen ab hoc ministerio dignitatibus, canonico theologo, poenitentiario, et, si praebendae distinctae habeantur, canonicis ordinis presbyteralis. Sebbene le fonti addotte in calce al succitato can. 416 (tra le quali Conc. Trid. sess. XXII, De ref. c. IV, e Caer. Ep., c. VIII, che parlano di assistenza al Vexcovo), lascino intendere che il riferito disposto debba riguardare anche l'assistenza del ministero di diacono e di suddiacono da prestarsi al Vescovo, pure, per eliminare qualsiasi dubbio, il sottoscritto prega l'Eminenza Vostra Revma, che si compiaccia chiarire se il disposto del Can. 416 succitato esenta il canonico teologo ed il penitenziere dal ministero di diacono e di suddiacono anche quando pontifica il Vescovo.'

ANIMADVERSIONES.-Argumentum ab oratore deductum per se solum ad dubium dirimendum profecto non sufficit. Ut enim in ipsa Praefatione Codicis (ed. cum notis) monemur 'vix animadvertere attinet, canones haud semper cum suis fontibus omni ex parte in sententia congruere'; quo in casu normae adhibendae praescribuntur dilucide can. 6. n. 3 et 4, ita sane ut ius quoque vetus in adnotatione fontium recensitum, non semper praesupponatur canonibus corrigendum, sed opportunum quoque perhibeatur ad supplendum quod in canonibus aptum locum forte non invenerit. In casu praescriptum cap. VIII. n. 1 Caerem. Episcop. (cui consonant cap. IX n. 1 et cap. X n. 1) haec exhibet: ' Episcopo sive missam celebret vel ad Vesperas officium faciat, vel si illis tantummodo sit praesens, convenit suos adsistere canonicos, qui, si in ecclesia sint distincti ordines, seu praebendae presbyterales et diaconales, erunt duo primi canonici ex ordine diaconali. Quod si forte in aliqua ecclesia nec dignitates neque ordines distincti essent, tunc erunt duo primi canonici, vel dignitates, immediate sedentes post primam dignitatem, vel post primum canonicum.' Ut facile liquet, ab hoc praescripto quaelibet abest mentio exceptionis favore canonici theologi ac poenitentiarii: nihilque profecto impedit, quominus v. g. canonicus theologus qui praebendam possidet diaconalem, ex praescripto Caeremonialis, si sit primus vel alter in suo ordine, teneatur Episcopo in ministerio diaconi aut subdiaconi ministrare. Quamobrem, si praescriptum istud ad normam can. 416 accipiendum sit, iam dicendum erit Codicis promulgatione correctum et innovatum, ita quidem ut, tum in prima, tum in altera eiusdem praescripti periodo, addendum sit 'exclusis tamen ab hoc ministerio canonico theologo ac poenitentiario.'

At vero, haec correctio, ad normam can. 2, non est de facili praesumenda, quum, immo e contrario, omnes liturgicae leges vim suam retinent, nisi earum aliqua in Codice expresse corrigatur.' Sed in casu, quin de expressa cogitare liceat, nec implicitam haberes correctionem, quum in can. 416 procul dubio non agatur nisi de chora'i ordinario servitio a canonicis erga canonicos exhibendo: loquitur enim canon de canonicis vel beneficiariis in officio celebrantis, de ministeriis

quibus per turnum fungi debeant, non solum canonici sed etiam beneficiarii; quae omnia nullo modo aut titulo aptari possunt adsistentiae praestandae Episcopo, a qua excluduntur beneficiari, exsulat officium celebrantis, multoque magis turni cuiuspiam notio. Crescit haec difficultas consideranti, exceptionem in Codice concessam favore canonici poenitentiarii et theologi, si absque limitatione accipatur, novam esse in iure, quum hucusque uterque eximeretur ab hoc ministerio praestando, dumtaxat dum suis specialibus detinebatur officiis audiendi confessiones aut legendi docendique (cfr. v. g. S. C. C. in Montis Alti Oneris, 22 dec. 1906 et iura multa ibi recensita): quamobrem nec legislator eam exemptionem directe et expresse sancire voluisse videtur, sed potius indirecte, quum prima intentio canonis 416 feratur, ut palam legenti est in iustam designandam normam' pro servitio altaris, per quam normam, in singulis casibus designandam, potius quam ipsa auctoritate canonis, exceptio illa in concreto firmetur: nec absonus erit cogitatu casus, in capitulis in quibus praebendae distinctae habeantur et canonicus theologus ac poenitentiarius non sint in ordine presbyterali, ubi exceptio illa, ad hos quoque constanter et absolute extensa, officere possit iustitiae constabiliendae normae, quippe quae praeter modum coarctaret numerum eorum qui in turnum ministerii advocari possent. Quidquid de hac re sit consendum, certe incongruum magis apparet, non tam per Codicem quam potius per normam servitii choralis in singulis capitulis constabiliendam, innovatum arbitrari Caeremonialis Episcoporum de quo agimus generale praescriptum.

[ocr errors]

RESOLUTIO. Sacra Congregatio Concilii, in plenariis Emorum ac Rmorum Patrum comitiis in Palatio Apostolico Vaticano habitis die 14 februarii 1920, proposito dubio, nimirum: An, vi can. 416 C. I. C., canonicus theologus et poenitentiarius exempti sint ab officio diaconi et subdiaconi praestando Episcopo solemniter celebranti respondendum censuit: Negative, et servetur Caeremoniale Episcoporum.

Facta autem de praemissis Ssmo Domino Nostro Benedicto Div. Prov. PP. XV relatione per infrascriptum S. Congregationis Secretarium in audientia diei insequentis, Sanctitas Sua datam resolutionem approbare et confirmare dignata est.

I. MORI, Secretarius.

AD

POWER IS GIVEN TO VICARS and prefeCTS-APOSTOLIC TO NOMINATE A VICAR-DELEGATE

(December 8, 1919)

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

EPISTOLA

VICARIOS ET PRAEFECTOS APOSTOLICOS, QUA POTESTAS IPSIS FIT
NOMINANDI VICARIUM DELEGATUM.

Reverendissime Domine,

Iuxta can. 198 Codicis I. C., Vicariis et Praefectis Apostolicis ius non competit sibi eligendi Vicarium Generalem sicut fas est Episcopis

« PrécédentContinuer »