Images de page
PDF
ePub

immediate sequentibus ab obitu,' and hence, even according to the old Rubrics, the full exsequial service might have taken place on that day ' eodem prorsus modo ac si cadaver esset praesens.'

II. No authority as far as we know. The indulgences are attached not to the Stations but to the wooden crosses, which may be either imbedded in the walls of the edifice or hang from them.

III. Yes. The following reply of the Congregation of Rites is a sufficient answer to the query :—

Q. Utrum ecclesia e cujus parietibus vel partim vel integre disjicitur simul incrustatio, vulgo intonaco, ut renovetur, consecrata maneat; An execrata?

R. Ecclesia consecrata remanet, quamvis in ejus parietibus opus tectorium sit renovatum ? 1

IV. The custom would seem to be decidedly against the prescription of Canon 822, § 4- nunquam autem in cubiculo '-yet if it is immemorial and tolerated we would not be prepared to condemn it. The canon does not expressly reprobate such a custom.

M. EATON.

1 Decr. 3907 ad 2. Vid Decr. 3907; 3962; 3545.

DOCUMENTS

DOUBTS REGARDING The obligaTION OF THE EXSEQUIAL RITE AS PRESCRIBED IN THE ROMAN RITUAL IN CERTAIN CIRCUMSTANCES

(February 28, 1920)

S. SEBASTIANI FLUMINIS IANUARII IN BRASILIA

CIRCA RITUUM EXEQUIARUM

Emus et Rmus Dñus Cardinalis Ioachim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti, archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, in Brasilia, Sacrae Rituum Congregationi haec quae sequuntur exposuit, nimirum: 'Ritus exequiarum, ut in Rituali romano praescribitur, in hac Archidioecesi non est servatus, quia cadavera ad ecclesiam non ducuntur, ob leges civiles, quae obligant ut sepulturae tradantur vigintiquatuor horis post obitum; et etiam quia coemeteria, quae sunt sub lege civili, satis distant a paroecia. Parochi vocantur domi et hic cadavera com

mendantur.

'Hinc quaeritur: Quaenam rubricae et normae in casu servandae?' Et Sacra eadem Congregatio, audito etiam specialis Commissionis suffragio, praepositae quaestioni ita respondendum censuit :

1. Servandum, quantum fieri potest, Rituale romanum (tit. VI, c. IV, Exequiarum Ordo) et can. 215 Cod. I. C.'

2. Familia defuncti certior fiat funus cum Missa exequiali peragi posse, etiam praesente moraliter cadavere, iuxta Rubricas et Decreta.' '3. Pro casibus autem extraordinariis dabitur Instructio S. R. C.' Atque ita rescripsit et declaravit. Die 28 februarii 1920.

L. S.

A. CARD. VICO, Ep. Portuen. et S. Rufinae,
S. R. C. Praefectus.

ALEXANDER VERDE, Secretarius.

THE HOLY OFFICE DECIDES THAT THE WORK ENTITLED 'LES FAITS DE LOUBLANDE' CANNOT BE APPROVED

(March 20, 1920)

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM

CIRCA LES FAITS DE LOUBLANDE

In generali consessu habito feria Iv, die 10 martii 1920, facta relatione de praetensis visionibus, revelationibus, prophetiis, etc., quae sub

appellatione Les faits de Loublande evulgantur, et examinatis scriptis quae ad eadem referuntur, Emi ac Rmi Dñi Cardinales in rebus fidei et morum Inquisitores Generales, praehabito DD. Consultorum voto, decreverunt: Mature perpensis omnibus, S. Congregatio declarat praetensas visiones, revelationes, prophetias, etc., quae sub appellatione Les faits de Loublande vulgo designari solent, nec non scripta quae ad eadem referuntur, non posse probari.'

Et insequenti feria v, die 11 eiusdem mensis et anni, Sanctissimus D. N. Benedictus divina Providentia Papa XV, in solita audientia R. P. D. Assessori S. Officii impertita, resolutionem Eñorum ac Rñorum Patrum approbavit, confirmavit et in Acta Apostolicae Sedis referri praecepit.

Datum Romae, ex aedibus S. Officii, die 12 martii 1920.

A. CASTELLANO, Supremae S. C. S. Off. Notarius.

THE DIOCESE OF TRENT IS SEPARATED FROM THE ECCLESIASTICAL PROVINCE OF SALSBURG, AND IMMEDIATELY Subjected to the HOLY SEE

(February 24, 1920)

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

TRIDENTINA

DECRETUM QUO TRIDENTINA DIOECESIS S. SEDI IMMEDIATE SUBIICITUR

Sedes episcopalis Tridentina, quae, primum Patriarchatui Aquileiensi subdita, dein Sanctae Sedi immediate subiecta erat, anno 1825 suffraganea reddita est Metropolitanae ecclesiae Salisburgensi. Mutatis vero in praesenti conditionibus at adiunctis, quorum causa Tridentina Sedes obnoxia facta fuerat metropoliticae iurisdictioni Salisburgensi, visum est expedire, ut praecedens memoratae dioecesis status redintegretur: idque Ssmus Dominus Noster Benedictus Pp. XV, rebus omnibus rite perpensis, fieri iussit.

Quapropter, in exsecutionem Apostolici mandati, Sacra haec Congregatio, auditis Archiepiscopo Salisburgensi et Episcopo Tridentino, suppleto, quatenus opus sit, quorum intersit vel sua interesse praesumant consensu, hoc Consistoriali decreto dioecesim Tridentinam a provincia ecclesiastica Salisburgensi separat ac seiungit, eamque denuo imn ediate Sanctae Sedi subiectam declarat et constituit ad tramitem iuris, contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Datum Romae, ex aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 24 februarii 1920.

L.S.

C. CARD. DE LAI, Ep. Sabinen., Secretarius.
V. SARDI, Archiep. Caesarien., Adsessor.

DECISION OF THE HOLY ROMAN ROTA IN A CASE CONNECTED WITH THE ADMINISTRATION OF PUBLIC FUNDS

(February 28, 1919)

[This decree was published in March, 1920]

SACRA ROMANA ROTA

S. ANGELI DE LOMBARDIS

IURIUM

Benedicto Pp. XV feliciter regnante, Pontificatus Dominationis Suae anno quinto, die 28 februarii anno 1919, RR. PP. DD. Fridericus Cattani Amadori, Ponens, Petrus Rossetti et Maximus Massimi, Auditores de turno, in causa S. Angeli de Lombardis-Iurium, inter archipresbyterum Victorium Novia, actorem, repraesentatum per legitimum procuratorem Thomam Ambrosetti, advocatum, et Clerum Ecclesiae receptitiae, oppidi 'Vallata', repraesentatum per legitimum procuratorem Vincentium Sacconi, advocatum, interveniente et disceptante in causa Promotore iustitiae huius S. Tribunalis, sequentem tulerunt definitivam sententiam.

In oppido quod Vallata vocant, dioecesis S. Angeli de Lombardis, exstat ecclesia parochialis S. Bartholomaei, in qua animarum cura habitualis ad clerum receptitium pertinet, actualis vero ad archipresbyterum. Lege autem italica, anni 1867, clerus receptitius suppressioni obnoxius fuit eiusque bona omnia fiscus sibi attribuit, excepta tantum archipresbyteri portione, quae in natura, ut aiunt, ratione curae animarum, illi concessa est. Qui tunc clerum receptitium efficiebant, pensionem a fisco perceperunt, eorum successoribus non persolvendam. Cum bona omnia, archipresbyteri portione excepta, fiscus arripuisset, non amplius pecunia praesto erat pro ecclesiae manutentione, et ideo, decursu temporis, gravibus refectionis operibus aedificium indigere coepit; eoque res pervenit, ut cum, paullo post, sacerdos Victorius Novia, in causa actor, archipresbyteratum consecutus sit, civilis auctoritas, ad periculum a fidelibus avertendum, ecclesiam claudi mandaverit. Tunc archipresbyter consilium iniit eam reficiendi, ne Vallatae populus sua parochiali ecclesia careret. Quod, partim collatitia pecunia, partim venum dando aliquid ex supellectili ecclesiae, partim pecunia a se mutuo comparata, perficere tandem potuit. Tunc archipresbyter, pro operibus perfectis, necnon pro cultus expensis a se toleratis et in futuro tolerandis, civilem administrationem, quam Fondo per il culto appellant, in iudicium rapuit, sententiamque obtinuit, qua definitive iudicatum fuit, civilem administrationem solvere debere ipsi Victorio Novia, utpote loci Vallatae parocho, annuas libellas 1482,75 pro ecclesiae cultu; annuas libellas 300 pro ecclesia manutenenda atque reparanda, et hoc etiam in posterum. Ad rependendas vero eidem expensas pro divino cultu quotannis factas (a die 6 mensis maii anni 1895, qua laudatus Novia in possessionem immissus fuit sui beneficii) libellae assignatae sunt 25,809,80, libellae insuper 2000 pro sacra suppellectili ab ipso comparata. Victoria ab archipresbytero adepta, clerus receptitius apud Episcopum institit, ut summae vindicatae, pro retroacto tempore, pars sibi traderetur, vel quia et ipse quasdam pro

sacris faciendis expensas sustinuerat, vel quia, etsi quovis reditu destitutus, absque ullo emolumento, plures quotannis sacras celebraverat functiones, vel quia ea pecunia, ex bonis sibi a fisco abreptis, proveniebat. Petiit insuper, ut summa libellarum 2000, quae pro sacra supellectili vindicata fuerat, inter se et archipresbyterum, ex iisdem ipsis rationibus, dispertiretur, iuxta impensas toleratas. Insuper ius sibi vindicavit administrandi, una cum archipresbytero, summam libellarum 1782,77 quotannis pro cultus expensis et pro ecclesiae reparatione percipiendarum. Archipresbyter tamen acerrime restitit, opponens se ex libellis 27,809,80 dimidiam partem advocato, qui causae patrocinatus est, ex pacto solvere debuisse; alteram autem dimidiam partem in pecuniae, pro ecclesiae refectione mutuo acceptas, restitutionem erogasse, nec aes alienum in totum restituere potuisse. Ad libellas vero 2000 quod attinet, contendit eas a se percipiendas esse, quia pecuniae summam longe maiorem impenderat pro sacra supellectili. Ceterum tuitus est quod etsi quid, ex pecunia a Fondo per il culto soluta, et unoquoque anno solvenda, superesset, id ad se spectaret, quia expensas pro cultu ipse tot annis sustinuerat, ita ut clero non aliud adiudicandum esset, nisi summa libellarum 435, pro expensis quas ipse fecerat. Episcopus, ut lis de bono et aequo componeretur, suum Provicarium generalem Vallatam misit, qui, contendentibus auditis, attentis iis quae a partibus allata atque probata fuerant, detractis vero litis expensis (quas in summam 25% computavit), necnon pecunia soluta pro taxa cathedratici, seminarii et Ss. Visitationum, hanc proposuit conclusionem: Libellas 27,809,80, a Fondo per il culto solutas, ita dispertiendas esse, ut archipresbytero libellae 8244,55, clero libellae 4248 adiudicarentur. Hae summae ad expensas, ab uno alterove factas, respondebant. Cum vero superessent libellae 7208,74, harum partem, nempe libillas 1752, clero, partem aliam, nempe libellas 2850, archipresbytero attribuit; reliquum iudicio Episcopi erogandum esse arbitratus est.' Huic divisioni, a Provicario Generali propositae, consentire noluit archipresbyter Novia. Ideo Episcopus, die 21 iulii 1912, decretum edidit, quo (demptis libellis 1000 titulo cathedratici et taxae pro seminario) libellae 6000 clero, reliquae libellae 20,809,80 archipresbytero adiudicatae sunt; et insuper statuit quod circa libellarum 1482,75 erogationem, quotannis pro cultus expensis a Fondo per il culto archipresbytero solvendarum, ipse archipresbyter, simul cum duobus sacerdotibus e clero receptitio et Vicario foraneo, sibi intra mensem exhiberent consilium. At archipresbyter contra decretum Episcopi ad Summum Pontificem recursum habuit, obtinuitque ut lis a Nostro Sacro Tribunali in prima instantia dirimeretur.

Cum vero Episcopus in suo decreto statuisset ut libellae 1000, ab archipresbytero Novia iam Episcopo traditae, relinqui deberent pro taxa, partim seminario, partim cathedratico ab eo debita, archipresbyter autem pro seminario nihil se debere assereret, ideo a Nobis in causa vocatus est Promotor iustitiae apud N. S. T., qui Seminarii iura tueretur. Nobis igitur respondendum est dubiis, inter partes concordatis, scilicet:

(1) an et quae repartitio facienda sit summae libellarum 27,809,80, quam archipresbyter Novia percepit ab administratione, vulgo Fondo

« PrécédentContinuer »